Orphée Familie is voor Dante uit Koksijde heel belangrijk. Een typisch Italiaanse eigenschap van hem en daar is hij ook enorm trots op. Op zijn achttien werd hij zwaar ziek. Hierdoor leeft hij nu, in zijn eigen woorden, dag per dag.
Mijn opa verhuisde als kind met zijn gezin van Italië naar België. Het klassieke verhaal in die tijd: het was crisis in Italië en mijn overgrootvader vond werk in België. Hij werd directeur in een bedrijf in Wallonië. Later werd mijn opa verliefd op mijn oma en zij kwamen aan de kust wonen.
Eigenlijk ben ik maar ¼ Italiaans, wat ik jammer vind. Ik ben trots op mijn Italiaanse kant. Ik voel me ook meer buitenlander dan Belg. Aan de ene kant door mijn familienaam, maar ook omdat het leeft bij ons thuis. Ik vind het ook niet erg om anders te zijn.
Ik ben een familiemens. Als mijn familie gelukkig is dan ben ik dat ook. Geluk is iets dat je moet delen met vrienden of familie.
Momenteel is mijn favoriete plaats op de wereld bij mijn grootouders. Ze worden een dagje ouder, ze gaan een beetje achteruit. Het voelt aan als iets tijdelijk. De wereld kan ik later nog zien, maar de tijd met mijn grootouders is er niet voor eeuwig.
Op mijn achttien werd ik zwaar ziek en daarna ook depressief. Ik hoop nooit meer zo diep te zitten. Het was geen makkelijke periode. Ik moest stoppen met school stoppen en voetbal. Je ziet ook niet veel vrienden als je ziek bent. Alles waarvoor je staat moet stoppen, alles wat mij tot mij maakte. Maar hier ben ik opnieuw. En als mens heb ik er veel uit geleerd. Maar het waren zware jaren, ik zou het denk ik niet inwisselen.
Ik geloof niet dat ziek worden bepaald was door het lot. Maar ik geloof wel in een soort God. Ik ben gelovig opgegroeid als getuige van Jehova. Ik vind het een mooi geloof. Voor mij betekent het warmte en naastenliefde, maar ook eerlijkheid. Dat zijn waarden die ik echt heb meegekregen in mijn opvoeding. Ik geloof heel hard in practice what you preach. En dat is ook de reden waarom ik zelf niet meer actief geloof. Ik wil volgens de regels spelen of ik speel niet. Dus ik heb besloten om niet te spelen.
Verder leef ik dag per dag. Pluk de dag. Ik heb wel doelen en toekomstplannen, maar ik heb nog maar recent heel diep gezeten, dus over de toekomst denken soms moeilijk. Dus: carpe diem, daar sta ik momenteel voor.
Dit artikel werd gepubliceerd in de Krant van West-Vlaanderen op 6 januari 2023
