Orphée Hoewel hij op een donderdag werd geboren noemt Gregory zichzelf soms een zondagskind. Hij vond zijn droomjob als cameraman en filmt al jaren de favoriete shows van televisiekijkend Vlaanderen.
Ik heb altijd gehoord: iedere mens heeft drie plaatsen nodig, je thuis, je werk en nog een andere plek. Een plaats die los staat van de andere twee en waar je jezelf kan zijn. Voor sommige mensen is dat misschien een café, het stadium van hun favoriete voetbalclub of het strand. Maar ik weet niet of ik zelf zo’n derde plaats heb. Het voordeel aan mijn job als cameraman is dat ik niet één bureau heb, of in een fabriek aan één band sta voor acht uur. De locatie waar ik werk verandert altijd. Ik werk heel onregelmatige uren, dus door mijn job heb ik die derde plaats misschien niet nodig.
Ik denk dat ik altijd geluk heb gehad. Maar ik heb ook vaak zelf mijn geluk gecreëerd. Ze zeggen: als je een deur sluit, dan gaat een andere deur open. Zo ben ik ooit na zes jaar bij een werkgever gestopt zonder vooruitzichten. Het was een vrijdagavond. Ik had geen contacten, geen werk. Zaterdag kreeg ik opeens telefoon van een vriend, ze zochten iemand en dachten aan mij. Zomaar, puur geluk.
Het bedrijf waar die vriend werkte had een contract bij Ketnet en zo kwam ik als freelancer bij Karrewiet, of Mijn Gedacht zoals dat toen noemde. Je loopt dan vaker rond op VRT, maakt contacten. En op een bepaald moment zei een regisseur: “Ze doen examens om hier te werken, zou je niet meedoen?” Het was een kans, maar ik was nog niet zeker of het iets was wat ik echt wilde. Ik ben toch gegaan. Het examen was heel zwaar, maar enkele weken nadien werd ik uitgenodigd voor een gesprek.
Tot vandaag heb eigenlijk geen dag zonder werk gezeten. Dus ik denk wel dat je kan zeggen dat ik een workaholic ben. Maar voor mij is het niet werken, het is een uit de hand gelopen hobby. Ik doe mijn heel job graag.
Ik zeg al zeven of acht jaar, televisie zoals we het nu kennen is dood. Om 19 uur het Nieuws, iets na 20 uur Thuis, enzovoort. Alleen ouderen kijken nog op die manier. De jeugd kijkt geen televisie. Wij maken nu ‘content’. Content voor tv of op een smartphone, tablet, dat maakt niet uit, zo lang het maar bekeken wordt.
Een uitzondering is live-uitzendingen, bijvoorbeeld een voetbalmatch of een wielerwedstrijd. Dat moet natuurlijk wel live uitgezonden en bekeken worden. Je kan het uitgesteld of op een ander moment bekijken, maar online en op sociale media zal je de uitslag al gezien hebben.
De jonge generatie gaat dingen doen die nu nog niet zijn uitgevonden. Dingen die ik me nu niet kan inbeelden of beroepen uitoefenen die nu nog niet bestaan. Er zullen natuurlijk ook dingen wegvallen, die ik heb kunnen doen en volgende generaties misschien niet. Neem nu skiën, zal er nog sneeuw liggen over 30 jaar?
Maar ik maak me sterk dat de toekomst er goed zal uitzien. Het is ook een slingereffect, als het nu minder gaat dan zal het binnen een paar jaar weer beter worden.
Dit artikel werd gepubliceerd in de Krant van West-Vlaanderen op 6 januari 2023
